تعدادی از محققین از جمله اسپیگلمن و اسپیگلمن (1992) و کامونیان (1984) نشان داده اند که با استفاده از آزمون ترسیم خانواده می توان، مشکلات ارتباطی اعضای خانواده را شناسایی کرد. این افراد بویژه چند ملاک اصلی را مورد تأیید قرار می دهند که از آن جمله می توان به ارزنده سازی، ناارزنده سازی جابجائی اشخاص افزوده شده، نزدیکی بین اشخاص، روابط با فاصله و همانندسازی اشاره کرد.
پژوهشگران معتقدند، فردی که قبل از دیگران، بلندتر، بزرگتر از آنها با دقت و مواظبت بیشتر و غنی تر از بقیه ترسیم شده باشند و کودک او را بهتر و برتر از دیگران بداند، فردی است که کودک بیشترین نیروی عاطفی خود را در او سرمایه گذاری کرده، به ارزنده سازی او میپردازد و به وی ارزش می دهد.